zondag 20 september 2009 Anonieme geluiden "Brrrrrrroooookkkkkkkbrukkkkkbrukkbrukbrukkkkkkkkkkkkekkekekekeke" klonk er onder het waanzinnig lichaam van de student, die voor het eerst ophield met schreeuwen. Iedereen was stil, één van ons ging naar binnen om een deken te halen en sloeg die om de gekalmeerde gek. De waanzinnige uitdrukking op zijn gezicht was verdwenen. We gingen weer naar binnen om nog wat te eten. We zaten aan de koffie en waren allemaal wat rustiger geworden toen het opnieuw klonk:"Brrrrrrroooookkkkkkkbrukkkkkbrukkbrukbrukkkkkkkkkkkkekkekekekeke"deze keer harder dan ooit. We schrokken, niet alleen van het geluid, maar we waren ook bang dat onze vriend weer krankzinnig zou worden, en zich opnieuw uit zou gaan kleden, maar dat gebeurde niet. De avond verliep voor de rest eigenlijk vrij rustig, misschien omdat we zo geschrokken waren, maar we waren eigenlijk kalmer dan voordat dit gebeurde. We hadden het gevoel dat dit voortaan bij ons leven zou gaan horen en we namen anoniem het besluit om er niet over te praten.De weken daarna werd het pas echt voorjaar. Het lukte ons aardig om het voorval te vergeten, we kochten nieuwe planten voor in de tuin, maar we piekerden er niet over de kuil dicht te gooien. Ook ondernamen we geen enkele poging om de kuil nog dieper te maken. Het leven verliep zo rustig en we werden zo zorgzaam voor elkaar, dat het eigenlijk niet opviel dat het geluid voor het eerst voor langere tijd niet te horen was. Des te meer viel het op toen het weer klonk "Brrrrrrroooookkkkkkkbrukkkkkbrukkbrukbrukkkkkkkkkkkkekkekekekeke"opnieuw harder dan ooit, om ons te overtuigen dat we weer de tuin in moesten. En dan deden we zo snel mogelijk, en deze keer lieten we ons door niets en niemand tegenhouden. We grepen naar de schop en begonnen om de beurt als wilden te graven wat als resultaat had, dat de kuil nog zestig centimeter dieper werd."Brrrrrrroooookkkkkkkbrukkkkkbrukkbrukbrukkkkkkkkkkkkekkekeke"het leek steeds harder te gaan klinken."Brrrrrrroooookkkkkkkbrukkkkkbrukkbrukbrukkkkkkkkkkkkekkekeke""Brrrrrrroooookkkkkkkbrukkkkkbrukkbrukbrukkkkkkkkkkkkekkekeke"Het geluid was nu drie keer achter elkaar te horen, we keken elkaar verschrikt aan, bang dat we deze keer allemaal krankzinnig zouden worden, maar niets was minder waar, we konden plotseling heel helder denken en we roken een sterk indringende zure lucht die ook uit kuil leek te komen. We probeerden onze drang om de kuil nog verder uit te diepen te onderdrukken, maar de geur had iets verleidelijks, en we groeven toch maar één voor één verder in de kuil, die langzaam maar zeker dieper werd.
zaterdag 10 november 2012 Perspectief van de kokosnoot
2005
Perspectief van de kokosnoot
Het indrukwekkende verhaal van de kokosnoot heb ik, mede door mijn brede journalistieke ervaring, altijd in grote eerbied gehouden. Ik kon niet anders want ooit is er zo’n ding op mijn hoofd gevallen, en daardoor kon ik de rest van mijn leven weer normaal doen. Ik had nooit gedacht dat ik weer normaal zou gaan doen, maar die kokosnoot op mijn hoofd was mij welgevallen en had een weldadige vorm van relativering bij mij teweeggebracht. Het denken verliep voortaan veel vlotter en de gaten in mijn geheugen bezorgden mij een rust, die mij op dat moment in mijn leven wel van pas kwam.
De kokosnoot heeft een eigenaardige vorm, waarover veel te lezen valt in de vele boeken die over de kokosnoot gaan. Er zijn overéénkomsten tussen het begrijpen van metafysica en het begrip voor het bestaan van de kokosnoot.
En er zijn heel veel boeken die over de kokosnoot gaan, het zal je verbazen hoeveel. In deze boeken valt ook de bittere waarheid te lezen over het merkwaardige uiterlijk van de kokosnoot en de vele gebruiksmogelijkheden van het kokosmelk en het kokosvlees.
Overéénkomst met de wereld is dat de kokosnoot ook
enigszins rond en bruin en behaard is, hard van buiten, zacht van binnen.
Het perspectief van de kokosnoot is er één van onverwachte wendingen.
Er zijn mensen die het ding zorgvuldig en met een zekere artistieke behendigheid bewerken om er een klein vogelhuisje van te maken. Deze met de hand gemaakte vogelhuisjes worden in de winter in de Katholieke achtertuin gehangen en gevuld met zaden in vet, om kleine Westerse zangvogels te lokken.
Andere gebruiken gewoon de hamer om het noodloot te beslechten, de bast van de kokosnoot laat zich makkelijk kraken en dan is het kokosvlees en de kokosmelk te nuttigen. Het bijzondere perspectief van de kokosnoot is
er één van zonnige stranden en lieftallige blonde dames met ondeugende bibsjes, languit op een Tropisch strand, met zorgvuldig geschoren benen, een cocktail met Tropisch fruit en rum, en warme mannenhanden om ruggen in te smeren, met, je raad het al, zonnebrandcrème, gemaakt van kokosmelk.
Stoere mannenhanden lieftallig in de weer met het insmeren van deze slanke
ruggen van deze lieve blonde dames, die een ieder wel kent van de televisiereclames . Warme zonnige stranden en een ruisende zee met Tropische vissen. Heerlijke erotische vrouwenlichamen onder een verwarmende zon.
Het perspectief van de kokosnoot is er
één van op een prachtige zonnige dag, uit de boom, naar beneden vallen, en op het onschuldige vrouwelijke hoofdje van één van die dames terecht komen of beter nog op het zachte bibsje van één van die dames.
Het perspectief van de kokosnoot is er één van eeuwige verlegenheid over het guitige van de onschuldige bibsjes, van deze lieftallige dames, met altijd honger naar avontuur en meer rum in de heerlijke drankjes.
Een kokosnoot is niets anders dan het verlangen, het verlangen om op een blond hoofd te vallen of op een onschuldig bibsje.
Het verlangen om gewoon zichzelf te zijn en als kokosnoot te worden genomen, zoals de natuur altijd zichzelf neemt met honger en dood, nieuw leven en verlangen.
Het perspectief van de kokosnoot is zoals het perspectief van een vlinder in een vogelkooi, vrijheid is zo dichtbij, maar zal nooit volledig genoten worden.
zondag 12 mei 2013 Windenergie en hamsterarbeid Windenergie en hamsterarbeid
Een van de wijze leraren van onze school had de windenergie uitgevonden, zo ging de oude legende. Er woei in die tijd een frisse wind door het klaslokaal. We waren niet veel opgeschoten, met het vertalen van gedichten.
Maar door de onaangename winden van de leraar waren we genoodzaakt enkele ramen te openen. Achter in het lokaal stond een kooi met vier hamsters. Die mochten wij bekijken tijdens hamsterarbeid, een vak dat alleen op onze school werd gegeven. Vooral bij de meisjes was hamsterarbeid het favoriete vak.
We hadden ook een bovenbouw, die hield zich bezig met draaimolens en de zang van kleine vogels. Een juffrouw wist alles over de zwarte tulp, een meester alles over de luistervink.
De leraar van de windenergie leerde ons notenkrakers maken. In een blok hout werd een heel groot gat gemaakt en dan een schroefdraad waardoor een kunststof handvat ging, waarmee de noten gekraakt konden worden. Tijdens de koude winter mochten we schaatsen op de sloot naast de school.
Op een dag waren de vogelhuisjes aan de beurt, we maakten er twintig voor de Kerstmarkt. Die van mij was voor de koolmees, ik had alle afmetingen afgelezen uit een boek. Omdat het had gesneeuwd ging ik met de bus naar school.
Het leek alsof alle ruimte steeds kleiner werd, maar we hadden nog de windenergie, door de meester uitgevonden, dat was een heel goed plan voor later.
Ik probeerde alle zwarte bladzijden te vergeten, want er lag nog sneeuw, dat smolt zo pijnlijk langzaam. Ik had geen idee meer hoe het verder moest met mijn ijzeren paard dat bevroren in de schuur stond.
Op de Kerstmarkt was ik nooit komen opdagen, mijn koolmeeshuisje werd verkocht
aan een oude mevrouw met een rode roos op haar hoed. Dat hoorde ik later van een eigenwijs vriendje, die al wat verder was met de windenergie.
zondag 20 september 2009
BeantwoordenVerwijderenAnonieme geluiden
"Brrrrrrroooookkkkkkkbrukkkkkbrukkbrukbrukkkkkkkkkkkkekkekekekeke" klonk er onder het waanzinnig lichaam van de student, die voor het eerst ophield met schreeuwen. Iedereen was stil, één van ons ging naar binnen om een deken te halen en sloeg die om de gekalmeerde gek. De waanzinnige uitdrukking op zijn gezicht was verdwenen. We gingen weer naar binnen om nog wat te eten. We zaten aan de koffie en waren allemaal wat rustiger geworden toen het opnieuw klonk:"Brrrrrrroooookkkkkkkbrukkkkkbrukkbrukbrukkkkkkkkkkkkekkekekekeke"deze keer harder dan ooit. We schrokken, niet alleen van het geluid, maar we waren ook bang dat onze vriend weer krankzinnig zou worden, en zich opnieuw uit zou gaan kleden, maar dat gebeurde niet. De avond verliep voor de rest eigenlijk vrij rustig, misschien omdat we zo geschrokken waren, maar we waren eigenlijk kalmer dan voordat dit gebeurde. We hadden het gevoel dat dit voortaan bij ons leven zou gaan horen en we namen anoniem het besluit om er niet over te praten.De weken daarna werd het pas echt voorjaar. Het lukte ons aardig om het voorval te vergeten, we kochten nieuwe planten voor in de tuin, maar we piekerden er niet over de kuil dicht te gooien. Ook ondernamen we geen enkele poging om de kuil nog dieper te maken. Het leven verliep zo rustig en we werden zo zorgzaam voor elkaar, dat het eigenlijk niet opviel dat het geluid voor het eerst voor langere tijd niet te horen was. Des te meer viel het op toen het weer klonk "Brrrrrrroooookkkkkkkbrukkkkkbrukkbrukbrukkkkkkkkkkkkekkekekekeke"opnieuw harder dan ooit, om ons te overtuigen dat we weer de tuin in moesten. En dan deden we zo snel mogelijk, en deze keer lieten we ons door niets en niemand tegenhouden. We grepen naar de schop en begonnen om de beurt als wilden te graven wat als resultaat had, dat de kuil nog zestig centimeter dieper werd."Brrrrrrroooookkkkkkkbrukkkkkbrukkbrukbrukkkkkkkkkkkkekkekeke"het leek steeds harder te gaan klinken."Brrrrrrroooookkkkkkkbrukkkkkbrukkbrukbrukkkkkkkkkkkkekkekeke""Brrrrrrroooookkkkkkkbrukkkkkbrukkbrukbrukkkkkkkkkkkkekkekeke"Het geluid was nu drie keer achter elkaar te horen, we keken elkaar verschrikt aan, bang dat we deze keer allemaal krankzinnig zouden worden, maar niets was minder waar, we konden plotseling heel helder denken en we roken een sterk indringende zure lucht die ook uit kuil leek te komen. We probeerden onze drang om de kuil nog verder uit te diepen te onderdrukken, maar de geur had iets verleidelijks, en we groeven toch maar één voor één verder in de kuil, die langzaam maar zeker dieper werd.
*
© september 2009, mobar
zaterdag 10 november 2012
BeantwoordenVerwijderenPerspectief van de kokosnoot
2005
Perspectief van de kokosnoot
Het indrukwekkende verhaal van de kokosnoot heb ik, mede door mijn brede journalistieke ervaring, altijd in grote eerbied gehouden. Ik kon niet anders want ooit is er zo’n ding op mijn hoofd gevallen, en daardoor kon ik de rest van mijn leven weer normaal doen. Ik had nooit gedacht dat ik weer normaal zou gaan doen, maar die kokosnoot op mijn hoofd was mij welgevallen en had een weldadige vorm van relativering bij mij teweeggebracht. Het denken verliep voortaan veel vlotter en de gaten in mijn geheugen bezorgden mij een rust, die mij op dat moment in mijn leven wel van pas kwam.
De kokosnoot heeft een eigenaardige vorm, waarover veel te lezen valt in de vele boeken die over de kokosnoot gaan. Er zijn overéénkomsten tussen het begrijpen van metafysica en het begrip voor het bestaan van de kokosnoot.
En er zijn heel veel boeken die over de kokosnoot gaan, het zal je verbazen hoeveel. In deze boeken valt ook de bittere waarheid te lezen over het merkwaardige uiterlijk van de kokosnoot en de vele gebruiksmogelijkheden van het kokosmelk en het kokosvlees.
Overéénkomst met de wereld is dat de kokosnoot ook
enigszins rond en bruin en behaard is, hard van buiten, zacht van binnen.
Het perspectief van de kokosnoot is er één van onverwachte wendingen.
Er zijn mensen die het ding zorgvuldig en met een zekere artistieke behendigheid bewerken om er een klein vogelhuisje van te maken. Deze met de hand gemaakte vogelhuisjes worden in de winter in de Katholieke achtertuin gehangen en gevuld met zaden in vet, om kleine Westerse zangvogels te lokken.
Andere gebruiken gewoon de hamer om het noodloot te beslechten, de bast van de kokosnoot laat zich makkelijk kraken en dan is het kokosvlees en de kokosmelk te nuttigen. Het bijzondere perspectief van de kokosnoot is
er één van zonnige stranden en lieftallige blonde dames met ondeugende bibsjes, languit op een Tropisch strand, met zorgvuldig geschoren benen, een cocktail met Tropisch fruit en rum, en warme mannenhanden om ruggen in te smeren, met, je raad het al, zonnebrandcrème, gemaakt van kokosmelk.
Stoere mannenhanden lieftallig in de weer met het insmeren van deze slanke
ruggen van deze lieve blonde dames, die een ieder wel kent van de televisiereclames . Warme zonnige stranden en een ruisende zee met Tropische vissen. Heerlijke erotische vrouwenlichamen onder een verwarmende zon.
Het perspectief van de kokosnoot is er
één van op een prachtige zonnige dag, uit de boom, naar beneden vallen, en op het onschuldige vrouwelijke hoofdje van één van die dames terecht komen of beter nog op het zachte bibsje van één van die dames.
Het perspectief van de kokosnoot is er één van eeuwige verlegenheid over het guitige van de onschuldige bibsjes, van deze lieftallige dames, met altijd honger naar avontuur en meer rum in de heerlijke drankjes.
Een kokosnoot is niets anders dan het verlangen, het verlangen om op een blond hoofd te vallen of op een onschuldig bibsje.
Het verlangen om gewoon zichzelf te zijn en als kokosnoot te worden genomen, zoals de natuur altijd zichzelf neemt met honger en dood, nieuw leven en verlangen.
Het perspectief van de kokosnoot is zoals het perspectief van een vlinder in een vogelkooi, vrijheid is zo dichtbij, maar zal nooit volledig genoten worden.
Mobar Vorstkasteel, Amsterdam, 2005
Perspectief van de kokosnoot
Kort verhaal
Datum: 07/21/07
Weergaven: 86
vrijdag 22 februari 2013
BeantwoordenVerwijderenVerleden droomtijd
Verleden droomtijd
.
En de droom trok zijn ziel door
naar de oerhemel van de zaligheid
ik hoorde een collega roepen
dat ik gedichten schreef
als een jonge maagd
en dat mijn snakken naar liefde
getuigde van durf en inwendige moed
maar ik sliep mijn dromen niet
met de ingehouden adem van weemoed
onder het herfstraam van vergeten
aandacht vragen bestond voor mij
niet als de kern van het bestaan
er bestonden geen regels voor mijn onzinnigheid
ik liet de taal een woord spreken
liet mijn ik voor de inhoud opdraaien
en bedacht een minnaar voor een eenzame nacht,
.
toen je uitgesproken was, verscheen er een glimlach
op het gezicht dat in de spiegel van een ander leek
te zeggen door jouw liplezende helderziendheid
die zich openbaarde in omstreden raadsels
die menigeen bezighielden tijdens een droomtrage
nacht, van het zelfbewustzijn, jouw kwetsbare ziel
dacht mij een dichter toe, maar ik spotte niet
met de afgrond, hield mij staande door te zwemmen
niet langer te bedelen, liep ik achterwaarts dromend
naar een zeldzamere ik, met jou in mijn achterzak
ademde ik de toekomst naar een grotere waarheid.
.
.
Mobar Vorstkasteel, Utrecht, januari 2008.
zondag 12 mei 2013
BeantwoordenVerwijderenWindenergie en hamsterarbeid
Windenergie en hamsterarbeid
Een van de wijze leraren van onze school had de windenergie uitgevonden, zo ging de oude legende. Er woei in die tijd een frisse wind door het klaslokaal. We waren niet veel opgeschoten, met het vertalen van gedichten.
Maar door de onaangename winden van de leraar waren we genoodzaakt enkele ramen te openen. Achter in het lokaal stond een kooi met vier hamsters. Die mochten wij bekijken tijdens hamsterarbeid, een vak dat alleen op onze school werd gegeven. Vooral bij de meisjes was hamsterarbeid het favoriete vak.
We hadden ook een bovenbouw, die hield zich bezig met draaimolens en de zang van kleine vogels. Een juffrouw wist alles over de zwarte tulp, een meester alles over de luistervink.
De leraar van de windenergie leerde ons notenkrakers maken. In een blok hout werd een heel groot gat gemaakt en dan een schroefdraad waardoor een kunststof handvat ging, waarmee de noten gekraakt konden worden. Tijdens de koude winter mochten we schaatsen op de sloot naast de school.
Op een dag waren de vogelhuisjes aan de beurt, we maakten er twintig voor de Kerstmarkt. Die van mij was voor de koolmees, ik had alle afmetingen afgelezen uit een boek. Omdat het had gesneeuwd ging ik met de bus naar school.
Het leek alsof alle ruimte steeds kleiner werd, maar we hadden nog de windenergie, door de meester uitgevonden, dat was een heel goed plan voor later.
Ik probeerde alle zwarte bladzijden te vergeten, want er lag nog sneeuw, dat smolt zo pijnlijk langzaam. Ik had geen idee meer hoe het verder moest met mijn ijzeren paard dat bevroren in de schuur stond.
Op de Kerstmarkt was ik nooit komen opdagen, mijn koolmeeshuisje werd verkocht
aan een oude mevrouw met een rode roos op haar hoed. Dat hoorde ik later van een eigenwijs vriendje, die al wat verder was met de windenergie.
© januari 2010, mobar
Geplaatst door Mobar Vorstkasteel op 13:40
Reacties:
2 opmerkingen:
Mobar Vorstkasteel25 juni 2013 04:14
Wednesday, March 07, 2007 22:56
Spannend!
kerima ellouise
Wednesday, March 07, 2007 20:27
goed geschreven Mobar
ZL Geen weg terug
Datum: 06/26/07
Weergaven: 82
BeantwoordenVerwijderen
Mobar Vorstkasteel25 augustus 2013 09:43
Thursday, September 25, 2008 16:19
Héél fraai!
nino
Thursday, September 25, 2008 09:34
koelkasten die zoemen zo
prachtig!
Thursday, September 25, 2008 09:29
ufffff, goed zeg dit ,liefs
Thursday, September 25, 2008 00:34
ik heb je stil gelezen, wat schrijf je ontzettend boeiend
lieve groet Cobie
kuzzzz
slaap lekker Mobar
Thursday, September 25, 2008 00:32
Schildert hij die prachtige bomen?
Slaap zacht..
Thursday, September 25, 2008 00:30
Een drankkast in de slaapkamer hoeft geen nachtslot.
Thursday, September 25, 2008 00:06
Ik heb hier een boekenkast, óók zo zn voordelen