dinsdag 1 november 2011
Brieven van Hubert Stuipje 1
"Het lijkt mij duidelijk, dat het een man is die worstelt met het leven, beste Jeroen Splinterman", de stem van Jaap Smet klinkt ernstig
"En hij heeft een verhaal te vertellen, maar wat precies is nog niet helemaal duidelijk."
" Laten we nog twee brieven die hij heeft geschreven lezen, en dan deze bijeenkomst naar aanleiding van de brieven van Hubert Stuipje besluiten met een kop koffie."
Het onweer buiten is voorbij, en ook de elektriciteit is weer aanwezig. De lichten zijn weer aangegaan in het grote kantoor aan de Amsterdamse gracht,
"Het gaat dus om de zevende en de achtste brief."
" Ze lijken ook allemaal een soort van thema te hebben."
“ En hij vertelt over zijn beste vriend, Florian van Driesteveld, waarin hij kennelijk ook iets van zichzelf terugvindt."
“ Een vreemdsoortige vriendschap tussen twee dertigers, eind vorige eeuw.
" Jeroen Splinterman kijkt Jaap Smet aan en antwoordt:
"Okay Jaap dat doen we, we lezen de brieven en daarna gaan we nadenken".
woensdag 24 oktober 2012
Bevangen door de hitte
Donderdag 3 november 2011
Bevangen door de hitte
Jouw verstand staat op nul. Jouw brein is grijs en leeg. Een verleden is er niet. En je smokkelt niet met twijfel. Je raakt bevangen door de hitte. De hitte van het heetste verlangen hier op aarde. Je bent bloedje geil door het verlangen. Het verlangen van de aardse liefde. De gemeenschap tussen twee zielen. De volmaakte gemeenschap. Je kunt je niets meer herinneren. Als door een instinct gedreven beweeg je jouw zweverige mensenlichaam naar de oude koffer onder het bed. Er ligt een laagje stof over de versleten koffer. Je blaast een stofwolk in de leegte, die zwart ademt in de zwaar bevangen lucht. Als een aan woorden verslaafde honingbij steek je jouw gretige handen onder het bed om de oude geheime koffer te bemachtigen. Jouw handen hebben de lenigheid. De lenigheid om geheimen te ontfutselen aan de leegte. De verschrikkelijke leegte die het verdriet grotendeels heeft opgesloten. Je maakt de koffersloten geoefend open. Je bent hier op jouw plaats. Je maakt de koffer open en je pakt het grijze schrift, dat in de koffer ligt.Je legt het grijze schrift vanzelfsprekend op het bed. Je slaat de eerste bladzijde om en gaat daar door met lezen, alsof er in de tussentijd niets veranderd is. Dit moet je doen, iets anders is op dit moment niet belangrijk. Je hebt geen keuze, dit is het enige, er is niets anders, en dat is maar goed ook. Dit is waarom jij op aarde bent. Hiervoor ben je destijds geboren. Dit is de reden waarom je op zoek bent gegaan. Je leest en laat de woorden voorzichtig tot je door dringen. Het is goed hier te zijn. Het leven is een feest vol vreugde. Maar het gevoel blijft dubbel. Je hebt de waarheid niet meer kunnen achterhalen. Hoe ernstig je het ook probeerde, je weet niet meer welke waarheid er verteld wordt.De woorden in het grijze schrift verdienen meer dan de anonimiteit. Je hebt jouw ogen niet in jouw zak zitten. Dit zijn mooie woorden, zinnen met een betekenis. Het zweet gutst van jouw voorhoofd. Je hebt dorst. Intense dorst. Je moet nu eerst iets drinken. En dan nadenken over wat te doen. Maar het is hier zo heet, een aangrijpende hitte, je moet een besluit nemen, de woorden in het grijze schrift zijn te belangrijk om te verzwijgen.
Schrijver: mobar
Bevangen door de hitte
Jouw verstand staat op nul. Jouw brein is grijs en leeg. Een verleden is er niet. En je smokkelt niet met twijfel. Je raakt bevangen door de hitte. De hitte van het heetste verlangen hier op aarde. Je bent bloedje geil door het verlangen. Het verlangen van de aardse liefde. De gemeenschap tussen twee zielen. De volmaakte gemeenschap. Je kunt je niets meer herinneren. Als door een instinct gedreven beweeg je jouw zweverige mensenlichaam naar de oude koffer onder het bed. Er ligt een laagje stof over de versleten koffer. Je blaast een stofwolk in de leegte, die zwart ademt in de zwaar bevangen lucht. Als een aan woorden verslaafde honingbij steek je jouw gretige handen onder het bed om de oude geheime koffer te bemachtigen. Jouw handen hebben de lenigheid. De lenigheid om geheimen te ontfutselen aan de leegte. De verschrikkelijke leegte die het verdriet grotendeels heeft opgesloten. Je maakt de koffersloten geoefend open. Je bent hier op jouw plaats. Je maakt de koffer open en je pakt het grijze schrift, dat in de koffer ligt.Je legt het grijze schrift vanzelfsprekend op het bed. Je slaat de eerste bladzijde om en gaat daar door met lezen, alsof er in de tussentijd niets veranderd is. Dit moet je doen, iets anders is op dit moment niet belangrijk. Je hebt geen keuze, dit is het enige, er is niets anders, en dat is maar goed ook. Dit is waarom jij op aarde bent. Hiervoor ben je destijds geboren. Dit is de reden waarom je op zoek bent gegaan. Je leest en laat de woorden voorzichtig tot je door dringen. Het is goed hier te zijn. Het leven is een feest vol vreugde. Maar het gevoel blijft dubbel. Je hebt de waarheid niet meer kunnen achterhalen. Hoe ernstig je het ook probeerde, je weet niet meer welke waarheid er verteld wordt.De woorden in het grijze schrift verdienen meer dan de anonimiteit. Je hebt jouw ogen niet in jouw zak zitten. Dit zijn mooie woorden, zinnen met een betekenis. Het zweet gutst van jouw voorhoofd. Je hebt dorst. Intense dorst. Je moet nu eerst iets drinken. En dan nadenken over wat te doen. Maar het is hier zo heet, een aangrijpende hitte, je moet een besluit nemen, de woorden in het grijze schrift zijn te belangrijk om te verzwijgen.
Schrijver: mobar
zaterdag 13 oktober 2012
Hersensprookjes
...
zondag 17 juni 2012
Zuidelijke kus
De plannen om tijdens deze persoonlijke reis naar het Westelijke Zuiden van Europa, en terug, een aantal prachtige gedichten te schrijven zijn tot nu toe nutteloos gebleven.
Ondanks alle voornemens heeft Alfons Antana nog steeds geen geschikte woorden gevonden voor een gedicht, terwijl eigenlijk heel veel tijdens deze vakantie de aanleiding voor een gedicht had kunnen zijn:
Een weg vliegende roofvogel met grote vleugelslagen, een rode eekhoorn die snel een boom in sprint, de heldere blauwe hemellucht, de kleine witte dorpjes tegen de bergen, de prachtige boompartijen, riviertjes, bloementuinen, het zwijgen van twee vrienden.
Het is allemaal de moeite waard om er iets over op te schrijven, in een notitieblok, maar daarmee zijn het nog geen gedichten, het zijn slechts woorden op zoek naar geluk.
Notities van een bijzondere vakantie die de relatie tussen blonde Thomas en donkere Alfons Antana weer in het goede spoor moet krijgen.
Donkere Alfons en Thomas kopen een authentieke honing en enkele regionale ansichtkaarten. Het duurt even voordat het lukt deze te bemachtigen, vanwege de mensen die allemaal verrukt lijken te zijn over dit stukje commerciële beschaving te midden van een indrukwekkende omgeving van ruige rotspartijen nabij de onstuimige zee.
De Zuidelijke kusten zijn hier echt stijl, het smalle strand is slechts met trappen te bereiken.
Er wordt een ansichtkaart gekocht voor de ouders van ongelovige Thomas. Alleen voor het idee, zo ver weg te zijn, zo ontzettend ver weg te zijn, helemaal in het Zuiden, alsof je Afrika kunt ruiken.
Alfons Antana haalt eens diep adem en kijkt uit over de woeste zee. Zijn lieve vriend ongelovige Thomas staat naast hem en geeft hem een innige kus.
Schrijver: mobar
Inzender: Henk van Dijk, 07-03-2012
zondag 17 juni 2012
Zuidelijke kus
De plannen om tijdens deze persoonlijke reis naar het Westelijke Zuiden van Europa, en terug, een aantal prachtige gedichten te schrijven zijn tot nu toe nutteloos gebleven.
Ondanks alle voornemens heeft Alfons Antana nog steeds geen geschikte woorden gevonden voor een gedicht, terwijl eigenlijk heel veel tijdens deze vakantie de aanleiding voor een gedicht had kunnen zijn:
Een weg vliegende roofvogel met grote vleugelslagen, een rode eekhoorn die snel een boom in sprint, de heldere blauwe hemellucht, de kleine witte dorpjes tegen de bergen, de prachtige boompartijen, riviertjes, bloementuinen, het zwijgen van twee vrienden.
Het is allemaal de moeite waard om er iets over op te schrijven, in een notitieblok, maar daarmee zijn het nog geen gedichten, het zijn slechts woorden op zoek naar geluk.
Notities van een bijzondere vakantie die de relatie tussen blonde Thomas en donkere Alfons Antana weer in het goede spoor moet krijgen.
Donkere Alfons en Thomas kopen een authentieke honing en enkele regionale ansichtkaarten. Het duurt even voordat het lukt deze te bemachtigen, vanwege de mensen die allemaal verrukt lijken te zijn over dit stukje commerciële beschaving te midden van een indrukwekkende omgeving van ruige rotspartijen nabij de onstuimige zee.
De Zuidelijke kusten zijn hier echt stijl, het smalle strand is slechts met trappen te bereiken.
Er wordt een ansichtkaart gekocht voor de ouders van ongelovige Thomas. Alleen voor het idee, zo ver weg te zijn, zo ontzettend ver weg te zijn, helemaal in het Zuiden, alsof je Afrika kunt ruiken.
Alfons Antana haalt eens diep adem en kijkt uit over de woeste zee. Zijn lieve vriend ongelovige Thomas staat naast hem en geeft hem een innige kus.
Schrijver: mobar
Inzender: Henk van Dijk, 07-03-2012
Abonneren op:
Posts (Atom)